Phu Quoc

Phu Quoc! Wij waren ook uiteraard in Vietnam voor de zon en het strand. Dat is wel te vinden op dit tropische eiland.

We wilden hier zo'n 5-6 dagen verblijven, maar hebben toch besloten dat dit er 9 worden! Combinatie van dingen zien en relaxen, we moeten gewoon weer aan het werk na de vakantie. Dus we vonden dat we dat verdiend hadden.

Phu Quoc staat beschreven als tropisch eiland. Sommige plekken witte stranden en blauw water, goed eten en gezelligheid. Klinkt goed toch? Maar er is ook een nare geschiedenis. De welbekende (maar liefst verzwegen) Coconut Prison is hier. Een martelkamp tijdens de Vietnam oorlog, vreselijke verhalen lees je er over en hier wilden we graag meer over weten.

De eerste nacht sliepen we op een klein resort met huisjes (My Siena Garden). Het zag er leuk uit! Er was een grote slaapkamer en de douche en wc waren half binnen / half buiten. De rest van het park was netjes en er was een zwembad. We zijn naar het strand gegaan om daar lekker te zwemmen en de lunchen. Ook hier valt de rommel op, komt ook omdat er ontzettend veel resorts worden gebouwd. Allemaal plastic, verpakkingen en bouwmaterialen. En voor de resorts was het dan wel mooi bijgehouden.

We huurden via het hotel een motor zodat we wat meer konden zien van het eiland. We kregen een lekke band, eerst nog laten oppompen maar hij liep net zo snel weer leef. Een Vietnamese jongen was zo aardig om mij achter op te nemen en ons naar een garage te brengen. Hij maakte even een dealtje voor ons, we waren bang voor een hoog bedrag. Maar een nieuwe binnenland laten plaatsen is hier 100.000, wat neer komt op 4 euro! Uiteindelijk kregen we dit ook nog terug van het hotel.

De dag erna zijn we naar een hotel gegaan dichterbij het drukke en gezellige gedeelte. Dachten we ;) Het bleek wel een drukke straat te zijn, maar meer iets voor de locals. Op zich ook leuk naar wij wilden graag dichterbij het strand en bij de barretjes/restaurantjes. De dagen erna verbleven we in Canary Hostel, gezellig hostel met zwembad in een prima straat! We huurden gelijk voor de hele week een motor, het beviel heel goed. Zelfs ik heb motor gereden! Officieel mag het eigenlijk niet, maar het gebeurt zó veel. Veel backpackers leggen de route Ho Chi Minh - Hanoi ook af per motor. Kopen en verkopen van een motor is hier makkelijk. Als je wel wordt aangehouden betaal je een boete van een paar euro, wat ik heb gehoord. Zelfs aan een internationaal rijbewijs heb je niets en als er een aanrijding is, krijgt de toerist over het algemeen de schuld. Maar hoe druk het op sommige punten ook is met motors en ander verkeer, we hebben geen één aanrijding of iets gezien.

We zijn wat rond gaan rijden, wat een grote resorts worden hier gebouwd, sommige zelfs met een gigantische golfbaan. En het contrast met de hutjes en huisjes die ernaast staan, raar gezicht. Een Vietnamese jongen in het hostel vertelde dat er mensen worden uitgekocht, de mensen in die hutjes zijn vaak vissers en redden zich met de middelen die ze hebben. Met het uitkopen krijgen ze ineens zo'n groot gedrag dat ze niet weten wat ze ermee moeten. En ook al is het bedrag groot, een nieuw stuk grond kunnen ze er eigenlijk niet van kopen omdat dat weer te duur is door de groeiende toerisme. De resorts zijn prachtig maar als je dit weet plus de rommel die er wordt gemaakt, ga je er toch even bij nadenken. Ik denk dat over 5-10 jaar Phu Quoc er heel anders uit ziet.

We zijn bij, volgens internet, één van de mooiste stranden van Phu Quoc en Vietnam geweest genaamd Sao Beach. Een wit strand met blauw water, het was inderdaad supermooi! En (nog) helemaal niet druk. In de verte zag je al wel paar resorts en daar zal het waarschijnlijk drukker zijn, maar het gedeelte waar wij waren was heerlijk rustig. De weg hierheen was deels verhard en goed, het andere gedeelte was kiezel of zand. Maar prima te doen op de motor. Hier hebben we de middag gelegen, heerlijk!!

Andere dagen hebben we ook lekker rond gereden, verlaten strandjes gezien doordat we niet logische weggetjes kozen. Als we ergens reden was er altijd wel een inwoner die ergens heen wees, dus dan wisten we dat daar ergens het strand zou zijn. Zo was er ook een dag dat we naar een waterval wilden, we wisten niet zeker of die waterval er nu ook zou zijn of dat ie droog stond. Maar we wilden er sowieso even heen. We reden de goede richting op, maar op een gegeven moment stonden we ergens in de buurt maar niet helemaal goed. Ook daar was er iemand die omhoog wees, dus wisten we dat we een stukje terug moesten en de weg omhoog moesten nemen. Hier was een lang pad met aan de ene kant een supermooi meer en de andere kant de waterval. Inderdaad droog, maar leuk om te zien.

We zijn dus ook bij Coconut Prison geweest, verschrikkelijk om te zien wat zich hier heeft afgespeeld. Deze gevangenis is gebouwd rond 1950 door Franse kolonisten. Tijdens de Vietnam oorlog verbleven hier gevangen, die tegen de Fransen en Amerikanen waren, onder de meest vreselijke omstandigheden. Ze werden op vele manieren gemarteld, wat nu in beelden is uitgebeeld. Het waren martelingen als dat de gevangen spijkers in hun gewrichten kregen, over een hete grill koprollen moesten maken, in een grote pan boven vuur, met hun penis boven het vuur, met een slang zeepsop in je keel krijgen, met een stok het gebit eruit slaan... echt de gruwelijkste dingen! Wie heeft dit bedacht? Het ene was nog vreselijker als het andere. Ook moesten de gevangen in de meest bekende Tigercaves. Dit zijn kooien die buiten staan, zo'n 40-50 cm hoog en 1,5 m lang en breed denk ik. De zijkanten en bovenkant waren voorzien van prikkeldraad. De gevangenen lagen hier met z'n tweeën in. Overdag in de brandende zon, in de nacht in de kou. Ze droegen alleen een onderbroek, behoeftes moesten ook worden gedaan in het kleine kooitje. Zó indrukwekkend dat dit gebeurde op de plek waar wij nu in alle vrijheid staan.

Aan de hoeveelheid beveiligers en het prikkeldraad rond de gevangenis te zien, zou je je niet voor kunnen stellen dat er ontsnappingen zijn geweest. Maar dit was vast ook de enige houvast en hoop van de gevangenen. Er zijn verschillende pogingen gedaan. En er zijn door middel van tunnels graven ook heel wat gevangenen ontsnapt. En dit was, wat ik begreep, rond 1975. Zo bizar om te zien, dit lijken dingen van vroeger. Maar dit is nog zo kort geleden. Dat nare gevoel over het kamp bleef wel even hangen. Maar uiteindelijk wel weer kunnen genieten van het weer en het strand!

Wat leuk was op het eiland was Rory's, een grote bar op het strand. Heerlijk om hier 's avonds te zitten met een biertje of een lekkere gin tonic, voeten in het strand. Ultiem vakantie gevoel! En dan de lichtjes op het water van de vissersbootjes die vissen op inktvis. Zó veel bootjes!

We hebben een vis en snorkel tour gedaan. We gingen met een bootje naar wat kleinere eilandjes ten zuiden van Phu Quoc. Eerst bleven we ergens liggen om te gaan vissen. We kregen allemaal een soort klos met draad waarmee we konden vissen. En dan mag Jorrit een ervaren visser zijn, ik was toch de eerste die een vis had gevangen! Yeah, denk dat we met z'n alleen maar 6 visjes hadden gevangen. Dit zou in ieder geval niet genoeg zijn voor de lunch die we later zouden krijgen. Na de lunch stopten we bij 2 eilandjes om te gaan snorkelen. Er was koraal te zien en een aantal vissen, we wisten dat het niet vol lag met gekleurd koraal en de meeste exotische vissen, maar dit viel zeker niet tegen. En de eilandjes, wauw. De eerste stop was Hòn Dam Ngang, een eilandje waar 1 gezin woont. Hoe gaaf, je eigen eiland! Het tweede eiland Hòn Móng Tay (ook wel Fingernail Island) was nóg mooier, heel tropisch! Hier hebben we zowel gesnorkeld als even op het eiland zelf geweest.

Ook de avondmarkt is leuk om een keer heen te gaan. Phu Quoc staat ook wel bekend om de parels, er is een museum en het wordt echt overal verkocht (echt en nep). Op de markt hebben een super lekkere rijstvel-pizza gegeten. Dit ga ik zeker thuis proberen. Ze leggen een rijstvel op een rooster smeren er ei, groente en bief op. Hierna vouwen ze het twee keer dubbel en roosteren het nog even. Heel lekker!

Helaas was de laatste dag op Phu Quoc snel aangebroken. Niet alleen de dag dat we terug zouden vliegen naar Ho Chi Minh, op het vliegveld moesten we ook afscheid nemen van elkaar. Ik zou met de taxi naar mijn hostel in HCM worden gebracht. Jorrit zou op het vliegveld blijven en in de nacht naar huis vliegen. Ik was blij dat ik nog in Vietnam zou blijven voor 10 dagen, maar zonder Jorrit vond ik op dat moment echt niet leuk. Afscheid nemen al helemaal niet! Dus voordat we naar de afgesproken plek liepen waar de taxi zou zijn, namen we afscheid. Jorrit liep mee naar de taxi en dat was ons gezamenlijke Vietnam avontuur! Het was fantastisch en het beviel zo goed! Bedankt lief!

Van Hue naar Hoi An

In de ochtend werden we opgehaald door de mannen van Easy Riders. Locals die je mee nemen achter op de motor van je gewenste beginpunt naar het gewenste eindpunt. Onderweg laten ze dan leuke dingen zien en je mag zelf ook aangeven wat je graag wilt zien. Zo wilden wij gaan een verlaten waterpark zien in de buurt van Hué.

We werden eerst goed ingepakt met een regenpak, ik met grote groene regenlaarzen. Jorrit kreeg zakjes om zijn schoenen, waarschijnlijk hadden ze zijn maat niet. Tegen het advies in van de Easy Riders, gingen we naar het verlaten waterpark. Ze hadden met 2 meiden gesproken en volgens die meiden was er niets meer te zien en waren de glijbanen weg gehaald. Maar wij hadden anders gehoord ;) We hadden nog foto's van een dag daarvoor gezien en die glijbanen stonden er echt nog wel.
Aangekomen bij het waterpark was er in het begin niet veel te zien, het was wel leuk. Er lag een zwembad en er stond een vliegsimulator, waarom ze zoiets laten staan... Dit waterpark schijnt dus óf een keer gebouwd te zijn en te weinig bezoekers had óf dat het nooit is afgemaakt. Die twee verhalen horen we erover, maakt niet uit. Zielig voor de eigenaar, leuk voor ons om een verlaten waterpark te zien.

Een stukje verder op het park waren grote en lange glijbanen te zien, groenig en onder de planten. Én doodstil, het had wel iets mysterieus. Hierna gingen we verder onderweg naar Hoi An. Superleuk zo achter op de motor, zie je toch veel meer. In de bus en trein ging ik toch wel steeds een deel van de reis slapen. Dat was nu niet echt handig. Wat wel opvalt in Vietnam is dat er overal ontzettend veel vuilnis ligt, wat voornamelijk door de Vietnamezen zelf komt. (En ik kan me ook voorstellen dat er een deel toeristen ook lekker mee doet. Maar als Nederlander komt het niet in je op om zo je lege fles de natuur in de gooien.) Zo zonde, sommige gebieden zijn zo mooi maar dan die rommel.. Dit was bijvoorbeeld ook zo in Sa Pa. Hartstikke mooie rijstvelden, maar overal flesjes, plastic en weet ik veel wat.

Na het waterpark stopten we bij een waterval, zag er supermooi uit. Maar het zou hier zo lekker zijn als het op dat moment niet regende. Je kon er heerlijk zwemmen of lekker in het water liggen.

Halverwege de rit reden we een berg over, supermooi uitzicht! En gunstig was dat we ook de regenkleding uit konden doen. Hier scheen het zonnetje lekker en was het een stuk warmer. Hier zijn we nog gestopt bij oude bunkers van de Fransen Zo door het land heen zie je toch wel veel overblijfselen van de oorlog.

De volgende stop was bij een grot. We hadden de keuze, óf we konden bovenop de berg bij een tempel kijken óf een grot in waar je 'de hel' kon ervaren. De keuze door Jorrit was snel gemaakt. Het werd de hel. Het bleek een hele nooit grot te zijn met de bizarste beelden. Voornamelijk beelden van duivels die mensen aan het doden waren op verschillende manieren, heel vreemd. We hebben hier ook niet zo heel lang rond gelopen. Aangekomen in Hoi An, werden we nog bij een tailor afgezet. In Vietnam kun je op veel plekken kleding laten maken en vooral Hoi An staat hier bekend om. Je kan in een dag, na 1 of 2 fittingen, je gewenste kleding laten maken. Een heel maatpak kun je al, afhankelijk van de stof uiteraard, voor €150 laten maken. Het eindpunt lag iets buiten Hoi An. De komende 2 nachten verblijven wel bij "Under the coconuttree". We hadden hier goede verhalen over gehoord en de naam sprak ons natuurlijk ook erg aan! En die verhalen klopten wel hoor. Wij verbleven in een kleien bungalows, maar je had er ook dorms in dezelfde stijl. Het hele huisje was van riet, hout en bamboe gemaakt én lag vlakbij het strand! We hadden de mazzel dat we de eerste nacht in de familie bungalow mochten, die nog een tikkeltje groter was.

De volgende dag zijn we in de ochtend naar een bakkerij gegaan, met (voor ons) normaal brood. Al het brood heeft een zoete smaak, dus was het heerlijk om weer even gewoon brood te eten. In de middag zijn we naar het centrum van Hoi An gegaan. Hoi An, ook opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO, was vroeger een belangrijke handelsstad voor Japan, China en Europa. Dit kun je ook wel weer terug zien in de architectuur. Er is bijvoorbeeld een oude brug te zien die gemaakt is door de Japanse handelgemeenschap. Hoi An is voor een groot door onaangetast door de oorlog, dus er zijn nog veel oude gebouwen te zien.

We zijn met een soort gondel over de Thu Bon rivier gevaren, vanuit dat punt ook de Japanse brug gezien. We kregen elk een kaarsje mee. Deze kon je aansteken, een wens doen en in de rivier laten drijven. Dat deden we uiteraard even!
Later op de avond hadden we met mensen afgesproken die we eerder in Sa Pa hadden ontmoet. Leuk om ze weer te zien en hun verhalen te horen. We hebben wat gedronken in een 'skybar'. Zo hoog was ie niet, 2 verdiepingen ;)

De volgende dag weer spullen ingepakt want we gaan weer vliegen! We vliegen naar Phu Quoc deze keer! Een eilandje in het zuiden van Vietnam. Zon, Zee en Strand!! Als afsluiter in Hoi An nog even gezellig aan het strand gegeten met 2 mensen die we hadden ontmoet in Halong Bay.

Hué

Na Halong Bay gingen we onze backpacks halen en snel even douchen omdat we die avond met de nachttrein moesten. We bleken minder tijd te hebben dan we dachten, dat gebeurt ons anders nooit...

Met de taxi gingen we naar het treinstation en we konden gelijk de trein in. We rijden vannacht van Hanoi naar Hue, een ritje van 19:30 uur tot ongeveer 08:45. Best lang dus, dus we waren benieuwd hoe de coupes eruit zouden zien. Dat bleek hartstikke mee te vallen, 4 bedjes in een nette ruimte. De bedden waren ook langs genoeg voor Jorrit, dus slapen zou hier vast beter gaan vergeleken met de nachtbus. Voordeel was ook dat er 2 rustige Franse mensen bij ons in het coupe zaten, verderop in de trein hadden mensen het zo te horen minder getroffen. We dronken even wat en nadat ik een film had gekeken ben ik gaan slapen, ook Jorrit viel daarna snel in slaap. 's Nachts ben ik paar keer wakker geworden van het geschud van de trein, maar heb een hele goede nacht gehad. Dit is best voor herhaling vatbaar.

Aangekomen in Hué zijn we met de taxi richting het centrum gegaan om daar ergens te gaan zitten om een slaapplek te boeken, want die hadden we nog niet. Het werd het Thân Thiên Friendly Hué hotel. Supernetjes en zoals de naam al zegt heel vriendelijk personeel. Het hotel ligt in het drukke gedeelte van de stad maar net buiten de drukste straten.

Na inchecken en douchen zijn we over de Parfumrivier gelopen richting Hué is Tu Cam Thanh; de Verboden stad. Vroeger van de Keizerlijke familie, nu toegankelijk voor iedereen. Leuk om te zien, maar misschien volgende keer toch wat informatie van te voren lezen. We namen de taxi terug naar het hotel om vervolgens te gaan eten bij La Carambole, een aanrader. Het is wat gericht op het westen, maar je kan er ook Vietnamees eten krijgen. Ik ging voor de springrolls, Jorrit at een stokbroodje. Heel lekker, de prijzen lagen wel iets hoger qua eten. Maar nog niet duur.

Hué heeft een hele gezellig sfeer. En zijn paar straatje met leuke barretjes. Daar moeten we vanavond maar even heen :)

's Avonds aten we bij een heel gezellig en leuk uitziend restaurant, The Rustic Kitchen. Een plek waar je kan eten, maar ook wat kan drinken, kan poolen of andere spellen kunt doen. De inrichting was ook heel leuk, wat ideetjes op gedaan ;) Ik ging hier voor de kip curry, Jorrit nam een burger.

Na een potje poolen, helaas geen winst voor mij, gingen we verderop in de straat kijken. Overal hing een gezellige sfeer, veel backpackers. Volgens internet schijnt Hué puur een tussenstop voor velen te zijn, wat ik ook snap qua meeat logische route. Maar dit viel echt niet tegen!

We hebben nog wat gedronken bij 2 andere kroegjes (Why not en Tipsy) en zijn weer richting hotel gelopen.

We moesten onze spullen nog pakken, omdat we de volgende nacht in een andere kamer moesten en de volgende dag ook vroeg op moesten voor de DMZ tour. DMZ staat voor Delimitarized Zone, een gebied midden in Vietnam wat eerder Noor en Zuid Vietnam scheidde.

We begonnen de route in Hué, met als eerste stop de Dakrong brug. Het begin van de Ho Chi Minh Trail, die meerdere malen gebombardeerd is.

Onderweg zagen we Rock Pile, een belangrijk punt voor de Amerikanen. Het was alleen per helikopter bereikbaar en werd onder andere gebruikt als observatie post.

We hebben de Hien Luong brug gezien, gebouwd door de Fransen in de jaren 50, wat later de grensovergang tussen noord en zuid Vietnam werd. De brug is ook verdeeld in twee kleuren.

Wat we het liefst willen zien, vooral Jorrit, waren de Vinh Moc tunnels. Deze tunnels zijn gebouwd door de mensen die in Vinh Moc woonden, om te schuilen tijdens de Amerikaanse bombardementen. Zo bijzonder om te zien, de tunnels zijn Laag en klein. Sommige plekken waren denk ik zo'n 1,50 hoog. Bijzonder was dat ze ook verschillende ruimtes hadden uitgegraven. Zo was er een 'verloskamer', dit was een uitgegraven zijtak van de route. Zo'n ruimte was ongeveer 3-4 vierkante meter. Verder waren er familiekamers, die ook zo klein waren. Daar zaten soms 4 mensen in, dichtbij elkaar. Staan kun je er niet.

Als laatste hebben een oude marinebasis gezien, hier stonden nog vliegtuigen en tanks. Mooi om te zien hoor. Ook waren en bunkers en de originele airstrip nog te zien.

's Avonds aten we in een bar dat hoe 'toevallig' ook DMZ heette. Daar werd voetbal uitgezonden, helaas won de club uit Rotterdam.

Morgen naar Hoi An! Ben benieuwd!

Hanoi en Halong Bay

Na onze paar uren slapen in Rock Hostel zijn we naar Friends Travel Vietnam gegaan om onze backpacks te halen. Friends Travel Vietnam is een reisbureau van een Nederlandse man genaamd Sydney. Superleuke man met enthousiast personeel. Ze willen graag met je meedenken en staan 24/7 voor je klaar. Echt een aanrader! En bij binnenkomt kun je er een heerlijke ijskoffie krijgen. We hebben daar even op Booking gekeken om een hotel te boeken en zijn daarna heen gelopen. Gelukkig mochten we ook hier snel in de kamer en konden we lekker douchen. We hebben ons klaar gemaakt en zijn Hanoi in gegaan. Nog geen ontbijt gehad, dus eerst eten! Domino's werd het.. lekker Vietnamees ;) Ik kan ook geen 4 weken zonder pizza natuurlijk.

We wilden graag naar Vietnam Military History Museum, maar bij aankomst bleek die helaas al dicht te zijn. Dus zijn we verder gaan lopen. Best leuk, want we waren nu alleen nog maar in het oude gedeelte van de stad geweest. Zo zie je nog eens wat anders. De gymnastiek en karate voor bejaarden groepjes op straat bijvoorbeeld, erg leuk om te zien. Toen we even bij een potje badminton aan het kijken waren kwam er een Vietnamese jongen naar mij toe die vol bewonderen naar mijn blonde haren keek en vroeg of ik het los wilde doen om het beter te bekijken. Natuurlijk wilde ik dat wel even voor hem doen, zo grappig!

In de avond zijn we gaan eten bij Pho Gia Tuiyên (Bat Han no 49) waar je hele lekker beef noodle soup kunt krijgen, dit was geadviseerd door Sam, een collega van Sydney. Dat wilden we uiteraard proberen! Daar aangekomen bleek dit ook het enige te zijn wat je er kon bestellen. Heel veel van die street food plekken hebben een terrasje met lage tafeltjes en kleine stoeltjes om te eten, erg grappig om Jorrit zo te zien. Voor mij is het niet zo'n probleem. En lekker dat het eten was!

De volgende dag moesten we om 07:30 uur bij FTV zijn voor onze trip naar Halong Bay. Een plek die erg bekend is in Vietnam en waar ik, naast Sa Pa, echt heen wilde. Gelukkig dacht Jorrit daar hetzelfde over.

Halong Bay is een plek waar Karstgeberhte uit het water steekt. Het is een gebied van zo'n 1600 eilanden/eilandjes, ligt in de golf van Tonkin en staat op de UNESCO werelderfgoed lijst. Iets om te gaan bekijken dus!!

We gingen met de bus naar een haven om daar met een speedboot naar onze "cocktailcruise" in Cat Ba te gaan. Dit even tussen haakjes want als ik aan cocktailcruise denk, denk ik aan een supergroot wit cruiseschip met van die Hawaï vrouwtjes aan boord die cocktails voor je maken terwijl je op een lekker zonnebedje ligt... nee zo was het niet. Het was een klein bootje met 3 verdiepingen. Superleuk, dat wel! En we hebben ook echt een cocktail Bucket gekregen. Onderweg kwamen er steeds meer van de rotsen tevoorschijn, het werd steeds mooier en mooier! Fantastisch dit! We kregen een lekker lunch, rijst, gebakken kool en groente, vis en kip.

Halverwege stopten we om daar een uurtje te gaan kayaken, supermooi zo tussen de rotsen. We gingen door grotten en zagen nog aapjes. We bleven even achter de groep om zo heerlijk van de stilte en prachtige omgeving te genieten. Super dit!

Na weer een stukje gevaren te hebben met de cruise bleven we even liggen om te gaan zwemmen. Jorrit heeft dit gedaan, ik niet. Ik vond het te koud.

We arriveerden later op ons privé eiland Cat Ong. We sliepen met z'n allen in een dorm. 's avonds kregen we een lekkere maaltijd en maakten we een kampvuur op het strand. Supergezellig natuurlijk! En in de zee was lichtgevend plankton te zien, zo bijzonder!! (Maar volgen Jorrit ook gewoon op Ameland te zien... Weg bijzonder moment..) Daarna lekker ons bedje in gekropen.

De volgende dag kregen we bananenpannenkoekjes en fruit als ontbijt, niet verkeerd. Na het ontbijt hadden we een korte trekking op het eiland. We gingen naar een hoog punt waar je een nog mooier uitzicht had. Die hoge rotsen die uit het water steken, het blijft bijzonder. Toen we terug kwamen kregen we nog een lunch, daarna gingen we met de boot en bus terug naar Hanoi. Dit waren echt 2 leuke dagen! Ook al was het weer niet zoals we hadden gehoopt.

Vannacht gaan we met de nachttrein richting Hue!

Sa Pa

Sa Pa

Het dorpje Sa Pa (gesticht door de Fransen) ligt in het noordenwesten van Vietnam, dichtbij de Chinese grens in het Hoang Lien gebergte en is bekend om de trekkingen die je daar kunt doen tussen de landschappen en trapvormige rijstvelden.

Rond 6 uur kwamen we aan in Sapa, de bus stopte bij een parkeerplaats waar we nog 2 uren in de bus konden blijven slapen. We hadden beide niet veel kunnen slapen, maar je moet er wat voor over hebben :)

Na die 2 uur slapen reden we met een taxi naar een hotel waar we ontbijt kregen. Daar aangekomen was alles donker en koud, zou dit wel het goede zijn? Na een tijdje kwam er een vrouw aan en het stroom bleek uit gevallen. We mochten daar ook even douchen, maar niet gedaan aangezien het water koud was. Sapa zelf was ook koud en mistig. Het ontbijt was bovenin het hotel, zo met het uitzicht leek het wel een beetje op Oostenrijk.

Bij het hotel werden we opgehaald door onze gids voor 2 dagen, Mo. Een Vietnamese vrouw in traditionele kleren. In dit gebied wonen verschillende stammen die door hun kleding gekenmerkt worden. We deden de trekking met 6 mensen, allemaal Nederlanders trouwens. We liepen de route Sa Pa - Cat Cat - Y Linh Ho - Lao Chai - Ta Van - Hau Thao.

Via een markt kwamen we in het toeristische deel van Sa Pa. Allemaal groepen mensen met hun gids. Maar ondank dat zag het er gelijk indrukwekkend uit. Grote rijstvelden en ze stonden nu nog niet eens in bloei. Zo groen als de plaatjes op Google was het dus niet, maar toch supermooi.

De trekking zelf was ook erg leuk, de eerste dag was dit ongeveer 17 km. Op het eerste deel liepen er paar vrouwen mee die je hielpen en af en toe je hand vast hielden op stukjes die moeilijk waren, dit niet voor niets natuurlijk want uiteindelijk wilden ze heel graag dat je armbandjes van ze kocht. Maar goed voor dat kleine beetje geld doe je dat. Halverwege hadden we lunch, met producten die we eerder op de markt hadden gekocht.

Na de lunch moesten we nog ongeveer 7 km lopen. Van alle steile stukken begon ik mijn spieren al wel te voelen. Het scheelt dat je een prachtige omgeving hebt zodat je daar niet zoveel aan denkt. Uiteindelijk kwamen we via een klein dorpje aan bij de homestay, een gastgezin die toeristen ontvangt. We kregen een warm welkom en konden meehelpen met koken. Jorrit was druk met het snijden van groente, dat steeds maar kleiner en kleiner moest van hun. We maakten loempia's die ook nog eens de lekkerste loempia's werden die ik ooit had gehad, of zou dat komen door de honger na zo'n dag ;)

Na gezamenlijk te hebben gegeten, dat was aan een tafel met zo'n 20-24 mensen, ging iedereen weer z'n eigen gang. Later op de avond kreeg iedereen een voetmassage met daarna een kruidenbad. Die massage heb ik even overgeslagen haha. Moet er niet aan denken dat er iemand aan mijn voeten zit. Jorrit heeft er wel van genoten. Niet lang daarna zijn we gaan slapen. In de homestay was een bovenverdieping met allemaal bedjes met klamboe. Hard matras, maar heerlijk geslapen.

Rond 8 uur gingen we ontbijten met z'n allen, er stonden bananenpannenkoekjes voor ons klaar. Na mijn reis in Midden Amerika is dit toch wel een favoriet geworden. Een klein uur later zijn we weer gaan lopen, vandaag stond er 12 kilometer op het programma. Ik had verwacht dat dit veel van hetzelfde zou zijn, maar het landschap was toch wel erg wisselend. Ook was weer vandaag veel mooier. Onderweg hebben we een waterval bezocht en hadden we lunch bij de zus van de gids. Die overigens net een baby van 8 dagen had, superklein en schattig. Deze kinderen krijgen geen naam bij de geboorte. Die krijgen ze pas na een ceremonie en daarbij wordt de naam door de grootvader bedacht. Maar haar opa had de baby nog niet gezien, dus dan ben je eerst gewoon naamloos.

Aan het einde van de middag kwamen we weer aan bij het hotel. Daar konden we douchen en kregen we avondeten. Het eten bestaat voornamelijk uit, uiteraard, rijst, kool, kip met groente. Met als toetje watermeloen. Lekker :)

We wachtten in het hotel totdat we weer met de taxi naar de nachtbus konden. In tegenstelling tot heenweg heb ik de hele nacht geslapen, Jorrit ook wat beter. Deze chauffeur was sowieso sneller, tegen 3 uur arriveerden we weer in Hanoi. We liepen naar het Rock Hostel, waar we nog paar uren konden slapen. Een gezellig maar ranzig hostel. We hadden hier eerder al een rat gezien en voor onze dorm lag een lekker plasje kots. Die wel gelijk opgeruimd werd door het personeel. Daar hebben we nog beide heerlijk wat uurtjes kunnen geslapen.

Hanoi!

Donderdagavond begon het voor ons, we gingen met de auto naar Purmerend om vanaf daar naar Schiphol gebracht te worden.

Om 07:30 vlogen we naar Londen en vanuit daar naar Hanoi. Hier en daar wat turbulentie, maar beide genoeg plek om liggend te kunnen slapen. Toch fijn tijdens zo'n lange vlucht. Goede verzorging trouwens met Vietnam Airlines. Dekentje, kussentje, 2 maaltijden en onbeperkt drinken. Zie je niet bij elke maatschappij.

We kwamen rond 05:30 aan in Hanoi, waar we een taxi hadden richting hotel. Volgens de site konden we om 14:00 inchecken. Tot die tijd moesten we ons vermaken. In het hotel werd het al 12:00. We zijn even naar buiten gegaan en kwamen op een lokale markt waar ze voornamelijk gedroogde vis en specerijen verkochten. Het had niet echt een hele gezellige sfeer. Dit zou toch niet de markt zijn waar we over gelezen hebben? En als dit de sfeer is in Hanoi, willen we niet lang blijven hier. We waren moe en gammel van het vliegen. Terug in het hotel zijn we op een bank gaan zitten en hebben beide af en toe geslapen. Kon mijn ogen ook niet meer open houden. Gelukkig konden we nog eerder in onze kamer, 10:30! Ik wilde eerst nog gaan douchen voordat ik het bed in dook, maar zelfs daar had ik geen puf meer voor. Nog voordat ik op het kussen lag, sliep ik geloof ik al. Het plan was om tot ongeveer 14:00 te slapen, na enkele keren verzetten van de wekker gingen we uiteindelijk om 17:00 uit bed. Lekker douchen en opfrissen. Heerlijk gevoel! We zijn Hanoi in gegaan, maar in plaats van rechtsaf uit het hotel gingen we linksaf. Een wereld van verschil. Hier was een avondmarkt met vooral kleren, schoenen, telefoonhoesjes en kraampjes waar je iets te eten kon halen. Druk bezocht en meer zoals we Hanoi hadden voorgesteld. We zijn naar een plein (*) gegaan waar mensen aan het dansen waren en anderen maakten muziek. Het was hier druk met zowel inwoners als toeristen. Wat een mensen én wat een scooters! Je kan hier niet bescheiden de straat over lopen, de enige keuze is in één rechte lijn en doorlopen. Een andere manier werkt gewoon niet.

Aan het plein ligt het Hoan Kiemmeer je kunt daar over een bruggetje Ngoc Son tempel te bezoeken, deze ligt op een eilandje. Erg leuk om te zien. Binnen wordt een hele grote schildpad bewaard, deze schijnt uit het meer te komen.

Na dit bezoekje moesten we echt wat gaan eten, het was inmiddels 22:00. Sommige eettentjes waren al dicht en we zij uiteindelijk naar Little kitchen gegaan. Daar hadden we beperkte keuze en niet heel lekker maar het was maagvullend. We zijn even terug gegaan naar het hotel om vervolgens naar het Hanoi Rock Hostel te gaan. We waren daar al voorbij gelopen en het zag er gezellig uit. Daar nog paar biertjes gedronken (flesje voor 60 cent). En toen maar naar het hotel gegaan om lekker te slapen.

We hebben op dag 2 wat informatie gekregen over Sapa en Halong bay. En dingen geregeld om daar heen te gaan. Vanavond vertrekken we om 22 uur met de nachtbus, ongeveer 8 uur rijden. We hadden ook wat tips gekregen om ergens te eten. We zijn naar The New day gegaan, lokaal eten moesten we uiteraard ook proberen. Ik was niet heel lekker, dus heb voornamelijk witte rijst gegeten. Hierna zijn we weer via allemaal gezellige straatjes naar het meer gelopen en hebben daar even gezeten. Onvoorstelbaar hoeveel mensen hier lopen, bedenk in je hoofd veel mensen en doe daar nog een schepje bovenop.

We moesten om 21:00 op een plek zijn waar de nachtbus zou vertrekken. Na wat zoeken hadden we het adres gevonden maar leven was er niet. Uiteindelijk begrepen we dat het kantoor later open zou gaan. En nu liggen / zitten we in de nachtbus en heb ik even tijd om een verhaaltje te typen. Op zich prima plekken om te kunnen slapen, als je een de lengte hebt van een Viatnamees (ik dus Haha). Voor Jorrit is het was krapper. Ik ga weer proberen te slapen! See You in Sapa!

Vietnam

Nieuwe reis, nieuw verhaal!

Voor diegene die het leuk vind om te lezen en ons te volgen! (Zo niet, je kan je afmelden voor de berichten). Ik vind het vooral zelf leuk om af en toe een verhaaltje te schrijven voor, tijdens en na de reis. Ik heb net de verhaaltjes van (alweer) twee jaar geleden terug gelezen en wat merk ik nu dat je dingen en momenten snel vergeet! Wat een leuke dingen heb ik daar gedaan en meegemaakt!

Dit keer ga ik 4 weken door Vietnam backpacken. Nu geen onbetaald verlof maar 'gewoon' 4 weken vakantie. Én de eerste 3 weken (dat is dit keer extra leuk!) ben ik niet alleen, maar samen met Jorrit! Hij gaat op 10 maart terug en daarna blijf ik nog 10 dagen langer.
Het plan om weer te gaan backpacken was er al wel een beetje en nadat ik Jorrit had ontmoet, wilde ik dit nog steeds. Zo leuk dat we nu het grootste deel samen kunnen reizen! Het plan was eerst om door drie landen te reizen, Thailand-Cambodja of Laos-Vietnam, maar uiteindelijk hebben we besloten alleen Vietnam te doen. Wel hebben we een visum aan gevraagd waarbij je meerdere keren het land in of uit mag. Hierdoor kunnen we misschien toch nog een buurland bezoeken, China, Laos of Cambodja.

Het "plan":
Een plan van begin tot eind hebben we niet. Wat we nu daadwerkelijk hebben geregeld is een vliegticket en de eerste nacht. (o ja het visum is ook een soort van geregeld, die van mij was niet goed gekeurd omdat ik volgens hun regels langer dan een maand blijf. Ik ben er 1 dag en 40 minuten te lang.. Heb nu een nieuwe aangevraagd, voor 3 maanden, maar moet nog wachten op het officiële bericht met een autorisatiebrief om uiteindelijk het visa on arrival op de halen op het vliegveld in Hanoi. Maar dat komt helemaal goed!)
We vliegen volgende week vrijdag van Amsterdam (met een tussenstop in Londen) naar Hanoi. Daar hebben we de eerste nacht al geboekt. Hanoi is een stad met zo'n 6,5 miljoen inwoners (waarbij bijna iedereen een motorbike bezit) en het gebied waar wij verblijven heet Old Quarter. Het schijnt een bruisend gebied te zijn met allemaal straatjes, boetiekjes, restaurantjes, streetfood en toeristen die, net als wij, Hanoi gebruiken om vanuit daar verder te reizen.

Ons plan is om de volgende dag (zondagnacht) met de nachttrein of nachtbus naar Sapa te gaan, dit ligt in het noordwesten van Vietnam. De wegen er naar toe zijn beter geworden waardoor er nu steeds meer toeristen het prachtige gebied kunnen bewonderen. Groen, bergen, rijstvelden, bergstammen, als ik Google raadpleeg word ik erg nieuwsgierig naar wat we gaan zien! We gaan daar waarschijnlijk een twee daagse trekking doen, met mogelijk een homestay en daarna weer met de nachttrein of bus terug naar Hanoi om door te reizen naar Halong Bay.

En dit alles begint volgende week dus al! Allebei nog 1,5 week werken, kleine dingetje regelen, tas inpakken en dan mogen we! Ik heb er zin in! Mijn volgende verhaal zullen jullie waarschijnlijk lezen als wij in Hanoi zitten! Tot dan :)

Geen Manana, Manana in New York.. Even wennen!

New York

Vanaf San Jose AirPort vloog ik via Fort Lauderdale naar New York. De plek verlaten waar je het zo goed hebt gehad is niet leuk en New York is een behoorlijk anders dan het relaxte van Santa Teresa.
De vlucht naar New York was in de avond en het was helder tijdens het landen waardoor je New York prachtig kon zien vanuit de lucht. Wat een hoge gebouwen en heel veel lichtjes, het leek haast niet echt.

Om 23:00kwam ik ongeveer aan en met een taxi ging ik naar een One Boutique hotel 20 minuutje vanaf het vliegveld. Wennen een kamer alleen, een (heerlijke) warme stortdouche en geen jungle geluiden om je heen. En wat een heerlijk bed, de volgende dag bleef ik het liefst nog even liggen maar omdat ik alle tijd in NY nodig had toch maar opgestaan. Ben eerst ontbijt gaan halen in de wijk, één en al Chinees. Leuk om te zien, zou haast denken dat je niet in Amerika bent. Na het ontbijt backpack beter inpakken, dingen weggooien die ik niet meer nodig had en ruimte maken voor de dingen die ik hier ga kopen! Want geshopt wordt er zeker :)

Na het uitchecken met de metro naar hartje New York, waar ik voor de andere dagen een hostel heb geboekt. 8-10 keer zo duur als een hostel in Costa Rica, dat deed wel even pijn maar je moet er wat voor over hebben om New York te zien.

Na mijn bagage hebben gebracht ben ik na een lunch richting Grand Central Terminal gegaan, echt een supermooi station. Prachtig van binnen, hier zijn ook een aantal films opgenomen. Daar is ook een hele mooie Apple shop, die ik natuurlijk even heb bezocht. Hierna de tram gepakt richting 5th avenue. Omdat het al 's middags was besloot ik om vandaag te gaan shoppen! Onderweg heb ik een stop gemaakt bij Ground Zero, wat indrukwekkend! Twee grote monumenten op de plek waar de torens stonden en al die namen erin gegraveerd, zoveel! Het is alweer een tijdje geleden dat het is gebeurd maar volgens mij herinnerd iedereen zich nog precies waar hij/zij was toen het gebeurde. Kippenvel kreeg ik toen ik daar was. Ben eerst maar wat gaan drinken voordat ik ging shoppen. Even verwerken wat ik zojuist heb gezien.

Het shoppen wat leuk, wat een winkels! Macy's, Century 21 en natuurlijk ook H&M en Zara. Kon het niet laten om daar ook even naar binnen te glippen. In de H&M heb ik zelfs nog een trui gekocht omdat ik het toch wel een beetje koud had. Ben op zoek gegaan naar een plaats om te eten, het werd een klein ‘restaurantje” waar ik een heerlijke wrap heb gegeten. Hierna nog richting SoHo gegaan. Je kan er shoppen en mooie architectuur zien. Tegen21:00ben ik met de metro terug naar het hostel gegaan.

De volgende dag ben ik eerst gaan ontbijten bij Dunkin Donuts, moet je natuurlijk even proberen! Ik had een soort van plan wat ik vandaag wilde zien en gaan doen. Maar daar vanaf wijken kon ook. Ik ben met de metro richting South Ferry gegaan. Je kan een ticket kopen om met de boot naar het Vrijheidsbeeld te gaan. Maar je kan ook de Ferry pakken naar Staten Island, deze is gratis en vanaf de boot heb je een goed uitzicht op het Vrijheidsbeeld. Dit heb ik gedaan, het was regenachtig maar gelukkig was het zicht toch redelijk. Met zijn 93 meter hoog ook niet te missen natuurlijk. Eenmaal op Staten Island aangekomen ben ik met de eerste ferry ook weer terug gegaan. Vanaf daar naar vanaf City Hall, door een park naar de Brooklyn Bridge gelopen. De brug verbind Brooklyn met Lower Manhattan. Het is een 1825 meter lange brug en supermooi! En vanaf de brug heb je mooi zicht over Lower Manhattan. Ook Times Square, het cultureel centrum van New York, heb ik vandaag bezocht, hier zie je vooral hoge en grote gebouwen, ontzettend veel mensen en vooral de elektronische billboards zijn opvallend. Sinds een aantal jaren is dit deel ook afgesloten voor verkeer, wat wel een goed ding is. Doordat je automatisch de hele tijd, vooral hoog, in het rond kijkt heb je ook maar weinig zicht voor het verkeer. Ik kon het vandaag niet laten om langs de Mac Donalds te gaan, hier had ik al weken zin en hier natuurlijk overal een te vinden! Het werd alweer laat, de tijd gaat snel! Dus terug gegaan naar het hostel, lekker douchen en slapen.

Op de zaterdag ben ik naar 5th avenue gegaan om daar nog wat winkels te bekijken. Via daar, Rockefeller Center, St Pauls Cathedral (prachtige kathedraal!) naar Central Park gelopen. Het was mooi weer, dus een stukje gelopen in het park en in het gras gelegen. Mensen gekeken, muziek geluisterd en gelezen. En stiekem met spaanse muziek op in de zon gedroomd over strand in Costa Rica. Maar doe je je ogen open, dan is het toch een compleet anders plaatje. Wat is Central Park groot en wat een bijzondere plek! Het heeft verschillende meren, waar zelfs bootjes varen. Ook had ik door dat het een plek is waar veel huwelijkfoto’s worden geschoten. Na een breakdance act op een plein in het park ben ik doorgelopen richting het Guggenheim museum, een bijzonder mooi gebouw met moderne kunst. Ik wilde sowieso het gebouw zien en er misschien in, maar toen ik de lange rij zag besloot ik om het niet te doen. Ik vond het zonde van mijn tijd in New York. Dus daarna ben ik door wat straten gelopen en heb foto’s gemaakt. Een heerlijke dag! Ik heb sushi gehaald en wijn, hiermee ben ik lekker in de vensterbank gaan zitten van mij hostelkamer. De indrukken van alles laten bezinken en genieten van alles wat voorbij komt op straat. Het was zaterdag, had wel zin om uit te gaan, maar was ook wel aan mijn bed toe. De hostelgenoten zijn hier wat minder sociaal dan die ik gewend was. Dus het werd toch maar plan B, naar bed. Morgen mijn laatste dag in New York en in de avond vliegen.

Laatste dag New York, rustig begonnen met een heerlijk ontbijt. Incl. Costa Ricaanse koffie! Een dag om nog wat door New York te lopen. Mezelf nog getrakteerd op een Polaroid camera en nog wat souvernirtjes gekocht. Om half 3 ben ik terug gegaan naar het hostel, nog de laatste dingetjes ingepakt en gewacht op de airport shuttle. Wilde met de metro gaan, maar zo duur was de shuttle niet en het was toch wel wat meer relaxed. Mijn shuttle kwam uiteindelijk een half uur te laat, de beste man was de hele reis aan het Skypen. Erg gezellig. Uiteindelijk vergat ik te betalen op het vliegveld, ik was al binnen maar hij heeft me toch nog kunnen vinden tussen alle mensen. Ik betaald teveel, hij zei dat hij wisselgeld ging halen in de taxi. Maar, niet verrassend, ik zag hem niet weer terug. Kleine domper. Omdat ik na het afleveren van mijn tas nog tijd had kon ik buiten nog heerlijk van het zonnetje genieten. Kleine knoop in mijn maag, het einde van mijn reis. Erg blij voelde ik me niet. Het is natuurlijk heel fijn om alle lieve mensen die in Nederlands zijn weer te zien. Maar ik moet ook alle lieve mensen die in het ontmoet achterlaten en het prachtige Centraal Amerika is zo ver weg!
Mijn vlucht had een stop in Oslo, hier had ik ongeveer nog 7 uur de tijd. Op het vliegveld uitgezocht hoe ik in het centrum kwam. Was makkelijken niet al te duur, dus nog een aantal uren in Oslo gelopen. Een lekker Europees regenbuitje ervaren, in korte broek.. In de avond nog een korte vlucht naar Amsterdam, waar mijn ouders op mij stonden te wachten. Maar tegen mijn verwachting in, stonden ook Peter, Bianca en Rutger er! Superlief!! Was blij dat ik ze weer zag! Nog een stukje rijden, in Groningen Peter en Rutger afgezet. Hero weer gezien! En uiteindelijk naar huis gereden. Vol energie nog, ik ga een slapeloos nachtje tegemoet!