Sa Pa

Het dorpje Sa Pa (gesticht door de Fransen) ligt in het noordenwesten van Vietnam, dichtbij de Chinese grens in het Hoang Lien gebergte en is bekend om de trekkingen die je daar kunt doen tussen de landschappen en trapvormige rijstvelden.

Rond 6 uur kwamen we aan in Sapa, de bus stopte bij een parkeerplaats waar we nog 2 uren in de bus konden blijven slapen. We hadden beide niet veel kunnen slapen, maar je moet er wat voor over hebben :)

Na die 2 uur slapen reden we met een taxi naar een hotel waar we ontbijt kregen. Daar aangekomen was alles donker en koud, zou dit wel het goede zijn? Na een tijdje kwam er een vrouw aan en het stroom bleek uit gevallen. We mochten daar ook even douchen, maar niet gedaan aangezien het water koud was. Sapa zelf was ook koud en mistig. Het ontbijt was bovenin het hotel, zo met het uitzicht leek het wel een beetje op Oostenrijk.

Bij het hotel werden we opgehaald door onze gids voor 2 dagen, Mo. Een Vietnamese vrouw in traditionele kleren. In dit gebied wonen verschillende stammen die door hun kleding gekenmerkt worden. We deden de trekking met 6 mensen, allemaal Nederlanders trouwens. We liepen de route Sa Pa - Cat Cat - Y Linh Ho - Lao Chai - Ta Van - Hau Thao.

Via een markt kwamen we in het toeristische deel van Sa Pa. Allemaal groepen mensen met hun gids. Maar ondank dat zag het er gelijk indrukwekkend uit. Grote rijstvelden en ze stonden nu nog niet eens in bloei. Zo groen als de plaatjes op Google was het dus niet, maar toch supermooi.

De trekking zelf was ook erg leuk, de eerste dag was dit ongeveer 17 km. Op het eerste deel liepen er paar vrouwen mee die je hielpen en af en toe je hand vast hielden op stukjes die moeilijk waren, dit niet voor niets natuurlijk want uiteindelijk wilden ze heel graag dat je armbandjes van ze kocht. Maar goed voor dat kleine beetje geld doe je dat. Halverwege hadden we lunch, met producten die we eerder op de markt hadden gekocht.

Na de lunch moesten we nog ongeveer 7 km lopen. Van alle steile stukken begon ik mijn spieren al wel te voelen. Het scheelt dat je een prachtige omgeving hebt zodat je daar niet zoveel aan denkt. Uiteindelijk kwamen we via een klein dorpje aan bij de homestay, een gastgezin die toeristen ontvangt. We kregen een warm welkom en konden meehelpen met koken. Jorrit was druk met het snijden van groente, dat steeds maar kleiner en kleiner moest van hun. We maakten loempia's die ook nog eens de lekkerste loempia's werden die ik ooit had gehad, of zou dat komen door de honger na zo'n dag ;)

Na gezamenlijk te hebben gegeten, dat was aan een tafel met zo'n 20-24 mensen, ging iedereen weer z'n eigen gang. Later op de avond kreeg iedereen een voetmassage met daarna een kruidenbad. Die massage heb ik even overgeslagen haha. Moet er niet aan denken dat er iemand aan mijn voeten zit. Jorrit heeft er wel van genoten. Niet lang daarna zijn we gaan slapen. In de homestay was een bovenverdieping met allemaal bedjes met klamboe. Hard matras, maar heerlijk geslapen.

Rond 8 uur gingen we ontbijten met z'n allen, er stonden bananenpannenkoekjes voor ons klaar. Na mijn reis in Midden Amerika is dit toch wel een favoriet geworden. Een klein uur later zijn we weer gaan lopen, vandaag stond er 12 kilometer op het programma. Ik had verwacht dat dit veel van hetzelfde zou zijn, maar het landschap was toch wel erg wisselend. Ook was weer vandaag veel mooier. Onderweg hebben we een waterval bezocht en hadden we lunch bij de zus van de gids. Die overigens net een baby van 8 dagen had, superklein en schattig. Deze kinderen krijgen geen naam bij de geboorte. Die krijgen ze pas na een ceremonie en daarbij wordt de naam door de grootvader bedacht. Maar haar opa had de baby nog niet gezien, dus dan ben je eerst gewoon naamloos.

Aan het einde van de middag kwamen we weer aan bij het hotel. Daar konden we douchen en kregen we avondeten. Het eten bestaat voornamelijk uit, uiteraard, rijst, kool, kip met groente. Met als toetje watermeloen. Lekker :)

We wachtten in het hotel totdat we weer met de taxi naar de nachtbus konden. In tegenstelling tot heenweg heb ik de hele nacht geslapen, Jorrit ook wat beter. Deze chauffeur was sowieso sneller, tegen 3 uur arriveerden we weer in Hanoi. We liepen naar het Rock Hostel, waar we nog paar uren konden slapen. Een gezellig maar ranzig hostel. We hadden hier eerder al een rat gezien en voor onze dorm lag een lekker plasje kots. Die wel gelijk opgeruimd werd door het personeel. Daar hebben we nog beide heerlijk wat uurtjes kunnen geslapen.