In de ochtend werden we opgehaald door de mannen van Easy Riders. Locals die je mee nemen achter op de motor van je gewenste beginpunt naar het gewenste eindpunt. Onderweg laten ze dan leuke dingen zien en je mag zelf ook aangeven wat je graag wilt zien. Zo wilden wij gaan een verlaten waterpark zien in de buurt van Hué.

We werden eerst goed ingepakt met een regenpak, ik met grote groene regenlaarzen. Jorrit kreeg zakjes om zijn schoenen, waarschijnlijk hadden ze zijn maat niet. Tegen het advies in van de Easy Riders, gingen we naar het verlaten waterpark. Ze hadden met 2 meiden gesproken en volgens die meiden was er niets meer te zien en waren de glijbanen weg gehaald. Maar wij hadden anders gehoord ;) We hadden nog foto's van een dag daarvoor gezien en die glijbanen stonden er echt nog wel.
Aangekomen bij het waterpark was er in het begin niet veel te zien, het was wel leuk. Er lag een zwembad en er stond een vliegsimulator, waarom ze zoiets laten staan... Dit waterpark schijnt dus óf een keer gebouwd te zijn en te weinig bezoekers had óf dat het nooit is afgemaakt. Die twee verhalen horen we erover, maakt niet uit. Zielig voor de eigenaar, leuk voor ons om een verlaten waterpark te zien.

Een stukje verder op het park waren grote en lange glijbanen te zien, groenig en onder de planten. Én doodstil, het had wel iets mysterieus. Hierna gingen we verder onderweg naar Hoi An. Superleuk zo achter op de motor, zie je toch veel meer. In de bus en trein ging ik toch wel steeds een deel van de reis slapen. Dat was nu niet echt handig. Wat wel opvalt in Vietnam is dat er overal ontzettend veel vuilnis ligt, wat voornamelijk door de Vietnamezen zelf komt. (En ik kan me ook voorstellen dat er een deel toeristen ook lekker mee doet. Maar als Nederlander komt het niet in je op om zo je lege fles de natuur in de gooien.) Zo zonde, sommige gebieden zijn zo mooi maar dan die rommel.. Dit was bijvoorbeeld ook zo in Sa Pa. Hartstikke mooie rijstvelden, maar overal flesjes, plastic en weet ik veel wat.

Na het waterpark stopten we bij een waterval, zag er supermooi uit. Maar het zou hier zo lekker zijn als het op dat moment niet regende. Je kon er heerlijk zwemmen of lekker in het water liggen.

Halverwege de rit reden we een berg over, supermooi uitzicht! En gunstig was dat we ook de regenkleding uit konden doen. Hier scheen het zonnetje lekker en was het een stuk warmer. Hier zijn we nog gestopt bij oude bunkers van de Fransen Zo door het land heen zie je toch wel veel overblijfselen van de oorlog.

De volgende stop was bij een grot. We hadden de keuze, óf we konden bovenop de berg bij een tempel kijken óf een grot in waar je 'de hel' kon ervaren. De keuze door Jorrit was snel gemaakt. Het werd de hel. Het bleek een hele nooit grot te zijn met de bizarste beelden. Voornamelijk beelden van duivels die mensen aan het doden waren op verschillende manieren, heel vreemd. We hebben hier ook niet zo heel lang rond gelopen. Aangekomen in Hoi An, werden we nog bij een tailor afgezet. In Vietnam kun je op veel plekken kleding laten maken en vooral Hoi An staat hier bekend om. Je kan in een dag, na 1 of 2 fittingen, je gewenste kleding laten maken. Een heel maatpak kun je al, afhankelijk van de stof uiteraard, voor €150 laten maken. Het eindpunt lag iets buiten Hoi An. De komende 2 nachten verblijven wel bij "Under the coconuttree". We hadden hier goede verhalen over gehoord en de naam sprak ons natuurlijk ook erg aan! En die verhalen klopten wel hoor. Wij verbleven in een kleien bungalows, maar je had er ook dorms in dezelfde stijl. Het hele huisje was van riet, hout en bamboe gemaakt én lag vlakbij het strand! We hadden de mazzel dat we de eerste nacht in de familie bungalow mochten, die nog een tikkeltje groter was.

De volgende dag zijn we in de ochtend naar een bakkerij gegaan, met (voor ons) normaal brood. Al het brood heeft een zoete smaak, dus was het heerlijk om weer even gewoon brood te eten. In de middag zijn we naar het centrum van Hoi An gegaan. Hoi An, ook opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO, was vroeger een belangrijke handelsstad voor Japan, China en Europa. Dit kun je ook wel weer terug zien in de architectuur. Er is bijvoorbeeld een oude brug te zien die gemaakt is door de Japanse handelgemeenschap. Hoi An is voor een groot door onaangetast door de oorlog, dus er zijn nog veel oude gebouwen te zien.

We zijn met een soort gondel over de Thu Bon rivier gevaren, vanuit dat punt ook de Japanse brug gezien. We kregen elk een kaarsje mee. Deze kon je aansteken, een wens doen en in de rivier laten drijven. Dat deden we uiteraard even!
Later op de avond hadden we met mensen afgesproken die we eerder in Sa Pa hadden ontmoet. Leuk om ze weer te zien en hun verhalen te horen. We hebben wat gedronken in een 'skybar'. Zo hoog was ie niet, 2 verdiepingen ;)

De volgende dag weer spullen ingepakt want we gaan weer vliegen! We vliegen naar Phu Quoc deze keer! Een eilandje in het zuiden van Vietnam. Zon, Zee en Strand!! Als afsluiter in Hoi An nog even gezellig aan het strand gegeten met 2 mensen die we hadden ontmoet in Halong Bay.